Al 50 jaar leven en laten leven in Hoogeveen

Bij Klaasje en Mohamed Toutouh-Kikkert is het gezellig binnenkomen. De koffie ruikt al heerlijk en met Klaasje heb je meteen een vrolijk gesprek. Aan De Putter in Hoogeveen wonen ze al het grootste deel van hun huwelijk. En ze zijn van plan om nog lang niet weg te gaan: “Toen we verhuisden naar deze wijk, vertelden mensen dat het hier niet zo sociaal was. Maar wij hebben het hier altijd hartstikke leuk gehad.”  

Haar man kan er vandaag helaas niet bij zijn, maar Klaasje vertelt wel voor twee. Ze heeft dan ook mooie verhalen om te delen. Over hoe ze opgroeide in Hollandscheveld en daar Mohamed tegen kwam: “Hij werkte in Frankrijk en was op bezoek bij vrienden. Ik zag hem en was meteen verkocht!” Vanaf het eerste moment bloeide daar de liefde op, ook al vonden de mensen er wel wat van. Het stel trouwde en verhuisde eerst naar Frankrijk. Want Mohamed wilde graag gewoon blijven werken. In Nederland was dat niet zo makkelijk en zijn oude baas in Frankrijk gaf hem graag werk.  

Wonen in Frankrijk was een avontuur, vertelt Klaasje: “Ik was nog nooit verder dan Emmen geweest. De Fransen waren gelukkig aardig. Maar ik sprak de taal niet en dat maakte het contact moeilijk. We hadden er toch wel een goede tijd.” Intussen kwam er in Nederland werk voor Mohamed en ze verhuisden naar Hoogeveen. Klaasje wilde graag moeder worden in een eigen huis. Dat huis kwam er: ze gingen wonen aan de Friesestraat. Ze herinnert zich de vele trappen die ze daar op en af moest met haar dochtertje. “We kregen al snel een huis in de Nachtegaal. De wijk zag er toen heel anders uit. We kwamen hier tussen veel andere jonge mensen, net als wij. De deuren stonden altijd wel open. Je liep makkelijk bij elkaar naar binnen. En als er iets aan de hand was, kon je bij elkaar terecht.”

“Mijn dochter was 13 jaar toen we aan De Putter gingen wonen. Ze heeft hier een leuke jeugd gehad. We wonen hier graag en goed. Domesta is een fijne verhuurder. Ook al worden we ouder, we zijn nog steeds blij met de kamers in ons huis. Want we krijgen veel familie te logeren en dan hebben we het huis vol.” En als het lopen moeilijker gaat worden? Dan wil Klaasje graag een traplift.   

Vrienden kregen Mohamed en Klaasje genoeg: “Zo kregen we al snel een vriendenclub doordat Mohamed op Nederlandse les ging. Hij had daar contact met een paar leuke mensen, we kwamen graag bij elkaar op bezoek. Ik had ook vriendinnen in de wijk. Er wonen er hier nog steeds een paar.” Aan roddelen doet Klaasje niet: “We zijn allemaal verschillende mensen, ieder met zijn eigen karakter. Het is ‘leven en laten leven’.” Daardoor hebben zij en Mohamed hun weg door het leven goed gevonden, ook al komen ze uit verschillende culturen: “Het gaat om samen geven en nemen. Als je respect hebt voor elkaar, zit je goed.” 

Ook in deze tijden veranderen er dingen in de wijk Wolfsbos. “Het buurthuis is er helaas niet meer. Dat is jammer, want zowel de volwassenen, als de kinderen kwamen daar graag. Je kon er van alles doen.” Nu gaat Klaasje wel eens naar hetKnooppunt in de dr. Van der Veldestraat. Ook de enige bakker die nog echte Drentse Kontjes verkoopt, gaat aan het einde van het jaar weg. Wel is het winkelcentrum dichtbij en dat is heel fijn. En zo vertelt Klaasje nog een paar mooie verhalen. Over haar eerste keer naar Marokko, waar ze intussen wel meer dan 30 keer is geweest. Een heel andere wereld, waarin ze veel heeft gehad aan haar lieve schoonmoeder. Over haar huwelijk, waarin ze samen met Mohamed al 52 jaar niet linksaf of rechtsaf slaat, maar altijd rechtdoor gaat. De wereld is er niet makkelijker op geworden, maar Klaasje blijft er blij middenin staan.  

Als je al 50 jaar een huis huurt bij ons, geven we daar graag aandacht aan. Want 50 jaar, dat is niet niks. Dat verdient een mooie bos bloemen. En je krijgt een maand huur cadeau.